Aby dane nagranie mogło być uznane przez wymiar sprawiedliwości za dowód w sprawie, konieczne jest wykazanie jego autentyczności. Przewidziane praktyką fonoskopijną badanie autentyczności nagrania polega na ocenie spójności oraz integralności zapisu całego zdarzenia (np. rozmowy) przy uwzględnieniu takich zjawisk zachodzących w trakcie rejestracji nagrania, na które osoba rejestrująca nie miała żadnego lub większego wpływu. W tym celu bada się m.in.:
- treść rozmowy;
- kontur intonacyjny zarejestrowanych słów, fraz, zdań lub całych wypowiedzeń;
- ciągłość sygnału mowy wynikającą z psychofizjologicznego procesu mówienia;
- kontekst sytuacyjny, w którym rejestrowano nagranie, czyli zdarzenia akustyczne towarzyszące rejestrowanym wypowiedziom;
- ciągłość zapisu zjawisk akustycznych.
Przeprowadzone badania pozwalają odpowiedzieć na następujące pytania:
- czy zapisano całą rozmowę czy tylko jej fragmenty;
- czy po zarejestrowaniu danego nagrania usunięto z niego jakieś fragmenty zdań, poszczególne słowa, czy też nie;
- czy nie zmieniono kolejności zarejestrowanych wypowiedzi;
- jeśli zmontowano dane nagranie to czy z jednej, czy też z kilku innych rozmów;
- czy nagranie lub nagrania zarejestrowano przy użyciu tego samego urządzenia i w tych samych warunkach akustycznych;
czy dane nagranie jest oryginalnym zapisem lub kopią wcześniej zarejestrowanego nagrania